miały najmniejszy zasięg, objęły tylko północną część kraju
W zachodniej części Polski czoło lądolodu dotarło tam, gdzie znajduje się dziś ZielonaGóra i Leszno, a w części wschodniej - w okolicy Nidzicy i Augustowa
północna część Polski została objęta największą liczbą zlodowaceń, miąższość osadów polodowcowych jest tam największa do 250 m, grubość ta maleje w kierunku południowym
Występuje tam najwięcej form polodowcowych i są tam one najlepiej zachowane
Jakie cechy ma rzeźba staroglacjalna (środkowa Polska)?
Polodowcowa rzeźba nizin uległa denudacji, czyli procesom polegającym na obniżeniu i wyrównaniu terenu. Wzniesienia morenowe stały się niższe, a jeziora wypełniły się osadami i zanikły.
Zdenudowane i słabo widoczne w krajobrazie skutki procesów lodowcowych charakterystyczne dla pasa nizin
rynny polodowcowe - długie i wąskiezagłębienia wyżłobione przez wody
pradoliny - szerokiedoliny utworzone na przedpolu lądolodu, niemal równolegle do jego czoła m.in. przez wodyspływające z topniejącego lądolodu i wódz płynących z południa (Dolina Środkowej Noteci)
Przez ochłodzenie klimatu w plejstocenie sprzyjało powstawaniu lodowcagórskiego w Tatrach (granica wiecznego śniegu1300-1350 m n.p.m.) i w Karkonoszach (granica w. śniegu 1000-1200 m n.p.m.)
W tym okresie położone wyżej zagłębia wypełniły się lodem. Tak powstały:
polafirnowe
kotłylodowcowe - zagłębienia powstałe w obrębie pól firnowych
jezioracyrkowe - utworzone w korytach po wytopieniu lodu utworzone
Doliny U-kształtne - w czasie zlodowaceń spływały jęzory lodowcowe
Intensywne wietrzeniemrozowe - rozpad skał i powstanie urwistych ścian skalnych na stokach