Kwiaty św. Franciszka z Asyżu

• św. Franciszek był rycerzem - został ranny i trafił do niewoli, gdzie zachorował. Po chorobie doznał duchowego przebudzenia i zaczął rozdawać majątek. Powstał zakon franciszkanów
• Utwór został kanonizowany po jego śmierci
• Utwór jest zbiorem legend o życiu świętego
• Tytuł pochodzi z łaciny - florigelium, co oznacza zbiór kwiatów
• Utwór jest legendą hagiograficzną
• Legenda Hagiograficzna - opowiada o życiu osoby świętej
• Utwór:

  ukazuje epizody życia św. Franciszka, np. nawracanie grzeszników

  ilustruje jego poglądy i działalność, np. wdzięczność Bogu

  zawiera elementy fantastyczne, np. uciszenie jaskółek i realistyczne, np. założenie zakonu
• wzorzec parentyczny - wzorzec osobowy
• Dzieło to przykład literatury parentycznej
• czas akcji - nie jest określony, obejmuje okres życia świętego

  miejsce akcji - głównie Italia
• Utwór ma 53 rozdziały w formie krótkich opowiadań. Tytuły rozdziałów to ich streszczenia.
• Styl przypomina styl biblijny - występują liczne paraleizmy, wyliczenia, powtórzenia oraz wprowadzenia wypowiedzi świętego
• Wszystkie opowiadania mają charakter parentyczny i dydaktyczny. Znajdziemy w nich

  • codzienne sytuacje z życia zakonników
  • nawrócenia
  • pochwały stworzenia
  • życie innych świętych
• Głównym motywem jest franciszkańska miłość do Boga i natury
• Piękno świata = dowód boskiej doskonałości
• Motywy:

  • średniowieczny święty - św. Franciszek jako wzorzec: pobożny, skromny, sławi Boga i naturę
  • franciszkanizm - ewolucja z ruchu religijnego w nurt literacki, obecny w Młodej Polsce (Jan Kasprowicz, Leopold Staff), bohater nurtu = naśladowca Franciszka