Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią

• Zapisana w II połowie XV wieku, na podstawie dzieła z XIV wieku. W 2018 roku znaleziono pełną wersję utworu
• Nawiązuje do dialogów z upersonifikowaną śmiercią
• Należy do średniowiecznej literatury świeckiej
• Jest moralistyczno-dydatktyczna, ma przygotować człowieka do śmierci. Pisana jest w formie wierszowanego dialogu, rymowo-zdaniowy typ wersyfikacji, elementy satyry społecznej
• Budowa Utworu:

  • prolog - zwrot narratora do Boga
  • przedstawienie postaci i sytuacji
  • rozmowa Polikarpa ze Śmiercią
• Styl jest niejednorodny, występuje indywidualizacja języka
• Występują elementy naturalistyczne, np. rozkładające się ciało kobiety
• Utwór przypomina o ulotności życia
• Postać śmierci jest makabryczno-komediowa, zabieg ten nazywamy groteską - ma ona pomóc oswoić ze śmiercią
• groteska - połączenie w jednym dziele dwóch przeciwstawnych elementów
• Motywy:

  • alegoria śmierci, jej średniowieczny obraz, symbolizuje nieuchronny kres i rozkład ciała
  • danse macabre - taniec jako symbol równości, śmierć dopadnie każdego
  • memento mori - śmierci nie można uniknąć