Η 3η και 2η χιλιετία π.Χ., ονομάζεται Εποχή του Χαλκού.
Η ανάπτυξη έγινε στις Κυκλάδες και αυτό συνέβαλε το ήπιο κλίμα τους και κυρίως η ιδιαίτερα προνομιακή γεωγραφική τους θέση
τα νησιά των Κυκλάδων αποτελούν ένα είδος φυσικής γέφυρας ανάμεσα στην Ευρώπη και στην Ασία,
τα πλοία κυριαρχούν στο Αιγαίο και μαζί με τα προϊόντα της Εγγύς Ανατολής μεταφέρουν στην Ευρώπηιδέες, τεχνικές γνώσεις, θρησκευτικές αντιλήψεις.
Οι οικισμοί αναπτυσσόταναυτόνομα και σχηματίζονται κοντά στη θάλασσα ή στα πρανή χαμηλών λόφων
το 2300 π.Χ. ορισμένοι οικισμοί οχυρώνονται, άλλοι καταστρέφονται και ξαναχτίζονταιοχυρωμένοι, ενώ άλλοι χτίζονται σε υψηλούςλόφουςμακριά από τη θάλασσα.
οι Κυκλάδες έχουν επαφές με την ηπειρωτική Ελλάδα αρχικά και στη συνέχεια με την Κρήτη
Ο πιοσημαντικόςοικισμός αυτής της εποχής είναι το Ακρωτήρι στη Θήρα
το 1600 π.Χ., όταν μεγάλοι κυκλαδικοί οικισμοί καταστρέφονται από σεισμό, οι Κυκλάδες περνούν στη σφαίρα επιρροής της μινωικήςΚρήτης
στο 1450 π.Χ., στις Κυκλάδες κυριαρχούν οι Μυκηναίοι από την ηπειρωτική Ελλάδα, που μεταδίδουν στα νησιά τα χαρακτηριστικά του δικού τους πολιτισμού στην τεχνολογία, την τέχνη και τη θρησκεία.
Τα μαρμάρινα ειδώλια παριστάνουν γυμνές γυναίκες, λίγα άνδρες μουσικούς, πολεμιστές ή κυνηγούς. Οι μορφές είναι έντονα σχηματοποιημένες, με λίγες αλλά χαρακτηριστικές λεπτομέρειες για την αναγνώριση του φύλου.
Τα πήλινα αγγεία, που έχουν ποικίλα σχήματα, διακοσμούνται με απλάγραμμικά σχέδια