Solvitur acris hiems

• De bijtende winter wordt losgemaakt door de aangename afwisseling van de lente en de de westenwind en de hijskranen trekken de droge schepen weer het water in en het vee schept geen vreugde meer met de stallen of de boer niet (meer) met het haardvuur en de weiden glinsteren niet meer door grijswitte rijm.

  Reeds voert Venus uit Cythera de reidansen aan bij het schijnsel van de maan en stampen de bevallige Gratiën hand in hand samen met de Nimfen op de grond met wisselende voet, terwijl Vulcanus brandend van ijver de zwoegende werkplaatsen van De Cyclopen bezoekt.
• Nu past het ofwel het glanzende hoofd te omkransen met groene mirte ofwel met bloemen die de ontdooide aarde voortbrengt. Nu past het ook in schaduwrijke wouden aan Faunus te offeren, hetzij hij een ooilam zou vragen, hetzij hij een bokje zou verkiezen.

  De bleke dood klopt met gelijke voet aan bij de houten hutten van armen en bij paleizen van koningen. O welvarende Sestius, de korte duur van ons leven verbiedt ons lange hoop te koesteren. Weldra zal de nacht en de Schimmen van het verhaal en het ijle huis van Pluto je onderdrukken;
• en zodra je daarheen bent gegaan, zal je niet meer om het koningschap van het drinkfeest loten met de dobbelstenen, noch zal je de lieve Lycidas bewonderen om wie alle jongemannen nu branden van hartstocht en op wie spoedig de meisjes verliefd zijn.