Trying out Gizmo!

• Florante is tied up and alone in a dark forest, feeling abandoned and mistreated by his own country
• Florante: 'Sa madilim na kagubatan ng aking paghihirap, dito ba matatapos ang lahat? Nakagapos, nag-iisa, hinahamak ng tadhana at nilimot ng sariling bayan.'
• Florante: 'Oh, Laura, sinta ko, saan ka naroroon sa oras ng aking pangangailangan? Bakit hinayaan mong ako'y mabihag ng dilim, malayo sa iyong mga yakap?'
• Florante: 'Bakit ba ako iniwan sa ganitong kapalaran? Nasaan ang iyong mga pangako, ang iyong mga halik at mga ngiti na siyang nagbigay ng liwanag sa aking mundo?'
• Florante: 'Aking ama, Duke Briseo, patawad kung ako'y nabigo. Hindi ko masusuklian ang iyong pag-aaruga, ang iyong kabutihan. Ako'y iyong inalagaan, ngunit heto ako, sumusuko sa kamay ng mga kaaway.'
• Florante: 'Laura, kahit saan ka man naroroon, hanapin mo sana ang aking mga dasal. Alam kong maririnig mo ang tibok ng aking pusong sugatan, Na umaasang muli kang makita, sa kabila ng lahat ng mga pagsubok.'
• Narrator: 'Kung may katarungan pa sa mundong ito, kung may awa pa ang mga diyos, Hayaan ninyong makabalik ako sa yakap ng aking pinakamamahal. Sa mga bisig ni Laura, sa lupa ng Albanya, Ipaglalaban ko ang karangalan at pag-ibig, hanggang sa huling hininga.'
• Florante: 'Sa gitna ng kadiliman na ito na bumabalot sa akin, Ang alaala mo, Laura, ang siyang nagbibigay liwanag sa aking damdamin. Para bang kailan lang tayo'y magkasiping sa hardin ng iyong ngiti, Kung saan ang bawat bulaklak ay sumasalamin sa iyong mga labi.'
• Florante: 'Ang iyong mga mata, na parang mga bituin sa langit na kumikislap, Ay nagpapaalala sa akin ng mga pangako ng walang hanggang pagmamahal. Oh, Laura, kung naririto ka lamang sana, marahil ang mga tanikalang ito Ay magiging mga rosas na nakapulupot sa ating mga puso.'
• Florante: 'Hindi, hindi ako magpapatalo sa kapalaran na tila ba'y nais akong yurakan! Hangga't ako'y may alaala ni Laura, may dahilan akong lumaban. Sa bawat pagsubok, ang iyong ngiti ang aking kalasag, At sa bawat gabi, ang iyong pag-ibig ang aking ilaw at lakas.'
• Aladin: 'Sa kapistahan ng Persia, kung saan nagkalat ang hiwaga at saya, Nagtagpo kami ni Flerida, puso'y agad na nag-ugnay. Ngunit sa aming pag-iibigan, may balakid na di-maiiwasan, Ang aking ama, ang Sultan, siya ring nagnanais na siya'y angkinin.'
• Aladin: 'Nagdesisyon kaming tumakas, sa ilalim ng buwan ng pag-asa. Ngunit, oh, sa malupit na tadhanang di-maikakaila, Nahuli at pinaghiwalay, sa akin siya'y inagaw na parang hanging nagdaan.'
• Aladin: 'Nawalay sa aking paningin, ngunit hindi sa puso't isipan. Ang bawat araw na lumipas, siya'y laging kasama sa aking dasal, Na sana ay muling magtagpo ang aming landas sa ilalim ng mga bituin.'
• Florante: 'Kaibigan, nawa'y muling mahanap mo ang iyong Flerida. Ang pag-ibig na tunay, kahit sa pinakamalalim na gabi, ay mananatiling tanglaw.'
• Aladin: 'Salamat, Florante. Sa iyong mga salita, nakakakuha ako ng lakas. Ang pag-ibig, kahit paano ay nagbibigay ng liwanag, At sa pag-asang ito, ako'y magpapatuloy na lumaban, Na balang araw, sa piling ni Flerida, ako'y muling maging malaya.'