Selepas Tamadun Indus berakhir, berlaku perubahan dalam perkembangan Tamadun India.
Perkembangan ini berlaku apabila pusattamadunberalih ke LembahGanges.
Peralihan ini menandakan bermulanya tahapbaharu dalam TamadunIndia yang sebelumnya berpusat di LembahIndus.
Perubahan ini merupakan tahap kedua dalam Tamadun India dan menjadi asas penting kepada perkembangan dalam tamadun tersebut.
Perkembangan yang berlaku di sekitar Lembah Ganges membawa kepada kemunculan kerajaan-kerajaankecil yang dikenali sebagai janapada.
Kerajaan-kerajaan ini kemudian membentuk kewujudan kerajaan yang lebih besar yang dikenali sebagai mahajanapada.
Magadha yang terletak di timur laut India muncul sebagai kuasa penting yang berjaya menguasai kerajaan lain di India, antara tahun 540 – 490 SM.
Kejayaan ini dikaitkan dengan kedudukan Magadha yang strategik di Lembah Ganges yang membolehkannya mengawal laluan perdagangan utama di Sungai Ganges.
Kemunculan Magadha memainkan peranan penting dalam tahap perubahan sistem politik di India melalui perluasan kuasa dan menjadi asas kepada kewujudan kerajaan-kerajaan lain, seperti Dinasti Nanda, Maurya dan Gupta.
Ketiga-tiga dinasti ini berjaya menonjolkan kehebatan memperluas kuasa sehingga membentuk kerajaan dan empayar yang luas.
Kemunculan pelbagai kerajaan dalam Tamadun India menyebabkan wujudnya persaingan antara kerajaan untuk memperluas kuasa masing-masing.
Perluasan kuasa bermaksud usaha yang dilakukan oleh sesebuah kerajaan atau raja bagi menguasai dan memperluas pengaruh di sesebuah kawasan atau usaha untuk mengatasi pihak lain.
Pada permulaannya, perluasan kuasa dilakukan secara fizikal.
Namun begitu, cara perluasan kuasa ini telah berubah kepada perluasan secara keagamaan demi memastikan kesejahteraan dan perdamaian wujud dalam Tamadun India.
Terdapat pelbagai faktor perluasan kuasa yang saling berkait.
Faktor tersebut termasuklah kekuatan ketenteraan, dasar pemerintahan, sumber manusia, diplomasi keagamaan dan kewangan.
Terdapat dua bentuk perluasan kuasa dalam Tamadun India, iaitu perluasan fizikal dan perluasan keagamaan.
Perluasan fizikal bermakna perluasan kuasa yang dilakukan oleh sesebuah kerajaan dengan menguasai wilayah-wilayah lain.
Sebuah kerajaan mampu membentuk sebuah empayar dengan menguasai kerajaan-kerajaan lain.
Selain itu, perluasan kuasa dapat dilaksanakan apabila sesebuah kerajaan mengakui taklukan dan akan mematuhi peraturan yang ditetapkan oleh kerajaan yang menang dan lebih berkuasa.
Dalam aspek ini, kekuatan ketenteraan dan disiplin pasukan tentera merupakan syarat yang paling penting.
Selain itu, dasar yang diambil oleh seseorang raja menjadi faktor perluasan kuasa ini dilaksanakan.
Dalam Tamadun India, perluasan fizikal dapat disaksikan dalam perkembangan Dinasti Nanda (345 SM – 321 SM), Dinasti Maurya (322 SM – 185 SM) dan Dinasti Gupta (320 M – 550 M).
Ketiga-tiga dinasti ini merupakan pemerintahan yang telah mencapai tahap tinggi dalam perluasan kuasa ini.
Gabungan antara kekuatan ketenteraan dan dasar pemerintah membolehkan ketiga-tiga dinasti membentuk sebuah empayar yang luas di India.
Ketika zaman Dinasti Nanda, perluasan kuasa dilakukan dengan kekuatan ketenteraan.
Pasukan tentera zaman ini mempunyai 20,000 kavalri, 200,000 infantri dan 3,000 tentera bergajah.
Empayar Nanda menganjur dari wilayah Bengal di sebelah timur India hingga ke Punjab di sebelah barat serta wilayah Deccan.
Pataliputra (Patna hari ini) merupakan pusat pemerintahan empayar ini.
Kekuatan ketenteraan juga menjadi asas perluasan kuasa zaman Dinasti Maurya, terutamanya ketika zaman pemerintahan Chandragupta Maurya dan Asoka.
Kedua-dua pemerintah ini berjaya membentuk sebuah empayar yang luas yang meliputi wilayah Bengal di sebelah timur hingga Hindu Kush di sebelah barat.
Pusat pemerintahan juga terletak di Pataliputra.
Usaha perluasan kuasa pada zaman Chandragupta Maurya sangat bergantung pada kekuatan ketenteraannya dengan memiliki 9,000 tentera bergajah, 30,000 kavalri dan 600,000 infantri.
Setelah memegang kuasa, Asoka berusaha menguasai kawasan-kawasan yang belum lagi ditakluki di bawah kekuasaan Maurya.
Antara kawasan yang masih belum dikuasai termasuklah Kalinga.
Kalinga berjaya dikuasai, namun jumlah nyawa yang terkorban begitu besar.
Seramai 150000 orang telah kehilangan harta benda dan 100000 orang telah terbunuh.
Keadaan ini telah memberikan kesedaran kepada Asoka.
Pemerintahannya berubah menjadi lebih toleran dan bertanggungjawab.
Perluasan kuasa pada zaman Gupta diterajui oleh Chandragupta I yang memerintah antara tahun 320 M – 335 M.
Pataliputra turut dijadikan pusat pemerintahan dinasti ini.
Chandragupta I telah menjadikan ketenteraan sebagai kaedah untuk memperluas kuasa hingga mampu menguasai kawasan yang luas menganjur dari Punjab hingga Bengal.
Perluasan kuasa dengan menggunakan kaedah keagamaan dan kemanusiaan berbeza daripada fizikal kerana kaedah ini tidak bergantung pada sempadan wilayah yang tetap, sebaliknya merentas sempadan.
Penekanan kepada aspek keagamaan membolehkan nama Dinasti Maurya terutamanya zaman Asoka begitu dikenali di serata dunia.
Selepas Perang Kalinga, Asoka menghentikan sebarang usaha perluasan secara fizikal, sebaliknya menumpukan kepada pengembangan agama Buddha.
Bagi mengukuhkan pembinaan negara, peraturan dan undang-undang yang ditetapkan dalam pemerintahannya telah diukir pada tiang batu yang diletakkan di kawasan strategik.
Tiang ini dikenali sebagai Tiang Asoka.
Di bawah naungan Asoka, misi pengembangan agama Buddha telah giat dilakukan.
Misi tersebut telah dihantar ke Tibet, Nepal, Alexandria, Antioch, Bactria dan Burma.
Misi penyebaran agama Buddha ke Sri Lanka diketuai oleh Mahendra, sementara ke Asia Tenggara oleh Sona dan Uttara.
Ketika zaman Gupta pula penekanan diberikan kepada agama Hindu hingga agama ini mengalami perkembangan yang sangat pesat.
Pemerintah Gupta menekankan hal-hal berkaitan kebudayaan, kesusasteraan, seni bina, perdagangan dan pemerintahan yang berasaskan kepada agama Hindu.
Raja Samudragupta (335 M - 376 M) meminati puisi- puisi berbentuk keagamaan hingga menyebabkan beliau dikenali sebagai Kaviraja (raja penyair).
Penekanan kepada agama Hindu dalam dinasti ini membolehkan zaman Gupta dikenali sebagai zaman keemasan dalam agama Hindu.