Αυτό που κοιμάται

• Ο τίτλος

  Ο τίτλος είναι παραπλανητικός και έχει πικρά σαρκαστικό χαρακτήρα. Πρόκειται για φράση που παραπέμπει σε μια τρυφερή εικόνα παιδικής ανεμελιάς ή στη συναισθηματική θαλπωρή του νανουρίσματος. Κι όμως, το ποίημα αναφέρεται στο δράμα και τις σκληρές εμπειρίες ενός παιδιού που δουλεύει εξαντλητικά, για να επιβιώσει, βιώνοντας την ερημιά και την αναλγησία ενός αφιλόξενου κόσμου.
• Στίχοι 3 - 4, «Οι μηχανές, αποσταμένες μα άγρυπνες/Επιβλέπουν σαν άκακοι γίγαντες»

  Η προσωποποίηση των μηχανών τονίζει ειρωνικά την απουσία ανθρώπινης προστασίας και την έλλειψη οικογενειακού περιβάλλοντος, ενώ η παρομοίωση «σαν άκακοι γίγαντες» δίνει διαστάσεις υπερφυσικές και έναν τόνο παραμυθιού, συμβατό με τον ύπνο ενός παιδιού.
• Στίχος 11, «Εισπράττει κέρματα ή την εύλογη αγανάκτηση»

  Με τα κέρματα εξασφαλίζει την επιβίωσή του και τη στέγη για τη νύχτα, ενώ η αγανάκτηση των οδηγών αποτελεί μια από τις πολλές εκδηλώσεις των ανθρώπων, που ταπεινώνουν το παιδί και το κάνουν να νιώθει παρείσακτος.
• Στίχος 23, «σαν βότσαλα γυαλιστερά μεγάλης θάλασσας»

  Αποδίδει ποιητικά την εικόνα του ελληνικού τοπίου και των φυσικών καλλονών της χώρας. Η εικόνα, με κύρια γνωρίσματα την απόλυτη ομορφιά και τη λάμψη, παραπέμπει στην ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος αναφέρεται στην ελληνική γλώσσα με παρόμοιες φράσεις.
• Στίχοι 24 - 25, «σαν ποδοβολητό του αλόγου/Ενός ανίκητου στρατηλάτη»

  Αποτελεί αναφορά στο ένδοξο ιστορικό παρελθόν της Ελλάδας με το υπαινικτικό παράδειγμα του ανίκητου στρατηλάτη, ο οποίος είναι βέβαια ο Μέγας Αλέξανδρος. Η παρομοίωση παραπέμπει στα ελληνιστικά χρόνια, τότε που η ελληνική γλώσσα διαδόθηκε και κυριάρχησε σε όλον τον κόσμο.
• Στίχος 26, «Σαν τα κέρματα στην τσέπη»

  Ο σκληρός αγώνας της καθημερινής βιοπάλης.
• Στίχος 27, «Σαν το φτύσιμο στο βλέμμα του πελάτη»

  Η περιφρόνηση, η ρατσιστική αντίληψη των άλλων, η αίσθηση της ταπείνωσης που εισπράττουν καθημερινά αυτά τα παιδιά του περιθωρίου.
• Στίχοι 29 - 30, «Σαν τούτο δω το βουητό της σκάρας/Που όλο ανεβάζει το θερμό ατμό»

  Οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων και τα πενιχρά μέσα που έχουν στη διάθεσή τους.
• Οι δύο πραγματικότητες της Ελλάδας

  Στους στίχους 21 - 30 παρουσιάζονται από τον αφηγητή δύο εικόνες της Ελλάδας: Η εξιδανικευμένη εικόνα της πατρίδας που πλάθουν με τη φαντασία τους όσοι ομογενείς δεν την έχουν επισκεφτεί ή που διατηρούν στη μνήμη τους οι μετανάστες, οι οποίοι έχουν φύγει από αυτήν. Η ρεαλιστική εικόνα της πραγματικότητας με το πρόσωπο που δείχνει αυτή στους φτωχούς νεοπρόσφυγες.
• Με ποιον τρόπο πετυχαίνεται η αντίθεση των πραγματικοτήτων της Ελλάδας?

  Για την αισθητοποίηση αυτής της αντίθεσης χρησιμοποιείται ένα εξαιρετικό ποιητικό εύρημα: ο ήχος από τα ελληνικά, ο οποίος δημιουργεί άλλη αίσθηση στο παρελθόν, όταν η πατρίδα ήταν ένα όραμα, και άλλη τώρα, που η πατρίδα είναι μια σκληρή πραγματικότητα.
• Συναισθήματα

  Η ιστορία του μικρού βιοπαλαιστή προκαλεί θλίψη και μελαγχολία αλλά και θυμό για την αναλγησία των ανθρώπων της εποχής μας. Η παρουσία του στα φανάρια είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η πολιτισμένη κοινωνία μας κλείνει τα μάτια και γυρίζει την πλάτη σε όσους χρειάζονται τη βοήθειά της.
• Αφηγηματική Τεχνική

  Το ποίημα έχει αφηγηματική μορφή. Ο αφηγητής είναι αμέτοχος στην ιστορία και την αφηγείται σε τρίτο γραμματικό πρόσωπο. Από το στίχο 16 κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν του παιδιού, την οποία ολοκληρώνει με αξιοπρόσεχτη τεχνική, για να επανέλθει στην κανονική αφήγηση.
• Θέμα

  Ο αγώνας για επιβίωση ενός μικρού μετανάστη, ο οποίος καθαρίζει τζάμια στα φανάρια κάποιας ελληνικής μεγαλούπολης, προκειμένου να κερδίσει τίμια το ψωμί του.
• Θεματικά κέντρα

  • Ο βιομηχανοποιημένος τρόπος ζωής.
  • Η αστικοποίηση.
  • Η αναλγησία του σύγχρονου ανθρώπου και η αδιαφορία του για τον συνάνθρωπο.
• Νοηματική απόδοση

  Ο μικρός μετανάστης κοιμάται δίπλα στις μηχανές του εργοστασίου. Εκεί περνάει τις νύχτες, προσπαθώντας να ξεκουραστεί. Την ημέρα δουλεύει στα φανάρια, καθαρίζει τα τζάμια των αυτοκινήτων. Στη μνήμη του φέρνει εικόνες της πατρίδας του. Θυμάται τη ζεστή αγκαλιά της μητέρας του και τον δάσκαλό του που μιλούσε ελληνικά. Τα ελληνικά ακούγονται διαφορετικά στα αυτιά του τώρα που αντηχούν μέσα από τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής.
• Χαρακτηρισμός του παιδιού

  Ο μικρός είναι μόνος του, σε μια ξένη χώρα, χωρίς την προστασία των δικών του. Έχει να αντιμετωπίσει μία πραγματικότητα τελείως ακατάλληλη για ένα μικρό παιδί. Καθημερινά καλείται να ξεπεράσει τις σκληρές συνθήκες της ζωής και τη μοναξιά. Παράλληλα η απαξίωση που δέχεται και το αίσθημα κοινωνικής απόρριψης που εισπράττει τον κάνουν να νοσταλγεί την προηγούμενη ζωή του στην πατρίδα του. Μοναδικό του καταφύγιο και παρηγοριά είναι το μηχανοστάσιο του εργοστασίου.
• Αξίες/Ιδέες

  • Η βιοπάλη, ιδιαίτερα των παιδιών, είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που οι κοινωνίες οφείλουν να αντιμετωπίσουν.
  • Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο αποτελεί φαινόμενο που θα πρέπει να στηλιτεύεται σε κάθε περίπτωση.
• Η γλώσσα

  Η γλώσσα είναι δημοτική, απλή και άμεση.
• Το ύφος

  Το ύφος είναι λιτό, συγκινητικό και νοσταλγικό.
• Στιχουργία

  Το ποίημα αποτελείται από δύο 15σύλλαβες στροφές. Δεν υπάρχει μέτρο ούτε ομοιοκαταληξία και το ποίημα θυμίζει περισσότερο σύγχρονες μορφές ποίησης.