Communicatie tussen cellen wordt geregeld door signalaalstoffen, de signalaalstoffen die de cellen van hormoonklieren afgeven zijn de hormonen.
De hormonen worden afgegeven aan het bloed. Klieren met een eigen afvoerbuis noem je exocriene klieren.
Zweetklieren zijn een voorbeeld van exocriene klieren.
Hormonen zijn alleen actief in organen waarvan de cellen receptoren bezitten waaraan het hormoon kan binden: doelwitorgaan.
De mate van de reactie in het doelwitorgaan wordt bepaald door de hormoonconcentratie en het aantal hormoonreceptoren voor het bepaalde hormoon.
Een hormoon kan ook door het celmembraan de cel in gaan en binden aan een receptoreiwit, hierdoor ontstaat er een hormoon-receptorcomplex.
Het hormoon komt door de kernporie de kern binnen en kan zich binden aan het DNA en kan daardoor genen aan en uit zetten.
De second Messenger geeft signalen in een cel door, hij kan bijvoorbeeld bepaald enzymen activeren die vervolgens weer andere reacties op gang brengen.
Hormoonklieren zijn onderdeel van het hormoonstelsel, de belangrijkste hormoonklieren zijn: Hypofyse, Schildklier, Bijnieren, Eilandjes van langerhans, Teelballen (testes) en eierstokken (ovaria).
De hypofyse ligt onder de hypothalamus en produceert onder andere de hormonen TSH (thyreoïdstimulerend hormoon), FSH (follikelstimulerend hormoon) en LH (luteïniserend hormoon).
Via de hypothalamus en de hypofyse zijn het zenuwstelsel en het hormoonstelsel verbonden, neuronen in de hypothalamus geven twee typen neurohormonen af: Releasing hormoon en Inhibiting hormoon
De alvleesklier is een verteringsklier, en heeft een exocriene functie.
Groeihormoon (GH) regelt groei en ontwikkeling.
Bij stressreatie produceert het bijniermerg adrenaline.
De glucoseconcentratie in het bloed noem je ook wel de bloedsuikerspiegel.
De bijnieren liggen als kapjes op de nieren.
Releasing hormonen (RH) zorgen ervoor dat de endocriene cellen in de hypofyse voorkwab meer hormonen produceren.
Spijsverteringshormonen worden geproduceerd in de kliercellen van de alvleesklier, de maag- en darmwand.
Een bijnier bestaat uit bijnierschors en bijniermerg.
Inhibiting hormonen (IH) zorgen ervoor dat de endocriene cellen in de hypofyse voorkwab geen hormonen meer produceren.
Te veel en te weinig productie van het groeihormoon kan leiden tot grote en kleine mensen.
Als je een tijd niets hebt gegeten en de bloedsuikerspiegel onder de normwaarde komt dan gaan de alfa- cellen in de eilandjes van langerhans glucagon produceren.
De alvleesklier produceert het spijsverteringssap dat wordt afgegeven aan de twaalfvingerige darm.
Sommige hormonen als FSH en LH beïnvloeden de testes en ovaria.
Dit hormoon stimuleert de aanmaak van rode bloedcellen in het rode beenmerg.
De nieren produceren het hormoonepo wanneer ze te weinig zuurstof krijgen aangevoerd.
Hypofysehormonen Adrenocorticotroop hormoon (ACTH) uit de hypofysevoorkwab wordt geproduceerd bij stress.
In de eilandjes van Langerhans komen alfa cellen voor die glucagon produceren (verhogen suikerspiegel) en er komen ook bèta cellen voor die insuline produceren (verlagen suikerspiegel).
Tussen de cellen van de alvleesklier liggen de groepjes cellen met endocriene functie: eilandjes van langerhans.