Tumutuboy ito sa emosyong nararamdaman ng mambabasa habang binabasa ang tula a isang alida ng kalungkutang, galak, galit, at iba pa.
Tono ➤Tumutukoy ito sa saloobin ng awtor tungkol sa tinatalakay niyang paksa. Maaari itong seryoso o katawa-tawa. Mararamdaman ito sa gamit ng mga salita, sa tagpuan, o iba pang detalye ng tula. Nagpapahayag din ito ng damdaming nakapaloob sa tula.
2. Talinghaga > Ito ang pinakamahalagang sangkap o elemento ng tula. Kung wala raw nito, hindi matatawag na ganap na tula ang kang hinabing tula. Ang paggamit ng talinghaga ang nagbibigay-kulay at ganda sa isang tula.
4. Sukat ➤ Tumutukoy ito sa tiyak na bilang ng pantig sa bawat taultod. Kailangang konsistent ang bilang ng mga pantig sa bawat taludtod ng isang saknong. Hindi maaring iba-iba ang bilang ng pantig sa bawat taludtod. Kung ganito ang mangyayari, magiging isang tulang may malayang taludturan ang mabubuo.
3. Tugma ➤ May dalawang uri ng tugma na ginagamit sa dulo ng mga salita sa isang saknong/taludturan. Tinatawag itong tugmang patinig at tugmang katinig.
Persona ➤ Tumutukoy ito sa nagsasalita sa loob ng tula. Kailangang malinaw kung sino ang nagsasalita sa loob ng tula. Kung bata o matanda ang persona na ginamit sa tula, malalaman ito sa paraan ng kaniyang pananalita gayundin ang lengguwahe ng kaniyang kasarian, Gawain, at kalagayan sa lipunan.
Tugmaang Ganap - kapag magkakapareho ang tunog at titik ng nuling salita sa bawat taludtod.
Tugmaang Di-Ganap - ang mga taludtod ay nagtatapos sa katinig bagamat may iisang uri ng patinig sa loob ng pantig ang huli naming titik ay makakaiba.
Tulang Tradisyunal
May sinusunod na tuntunin
Sumasaklaw sa mga tulang may sukat at tugma
Iba-iba rin ang sukat ng pantig sa bawat taludtod
May wawatuhinh pantig, lalabindalawahing o lalabing-animing pantig
Ang tugmaan ng mga salita sa tula ay maaaring ganap o di-ganap
Tulang nasa Malayang Taludturan
Walang sinusunod na tuntunin sa pagsulat
Tulang walang sukat at tugma
Alejandro G. Abadilla (AGA)
Ama ng Modernong Tulang Tagalog "Ako ang Daigdig"
Simile/Pagtutulad - ito ay nagtutulad ng dalawang bagay, tao, pangyayari, o animoʻy, tila, mistula, at iba pa.
2. Metapora/Pagwawangis - ito ay tuwirang naghahambing ng dalawang magkaibang bagay, tao, pangyayari, at iba pa na hindi gumagamit ng mga salitang panulad gaya ng simile.
4. Apostrophe o Pagtawag - ginagamit itong estilo ng makata
kapag nais manawagan o makiusap sa taong hindi niya kaharap sa oras na iyon. Maaaring Diyos ang kaniyang tinatawagan, taong buhay, o patay. Hindi na kailangang sumagot sa tanong ng makata o sa panawagan o pakiusap ng makata o sa panawagan o pakiusap ng makata.
3. Personipikasyon/Pagbibigay ng katauhan - binibigyang-buhay ang mga bagay na walang buhay na parang isang tao na kumikilos at nag-iisip.
5. Pagpapalit-tawag o Metonimya - sa tayutay na ito, hinahalinhan o kaya'y pinapalitan ng ibsang katawagan ang isang bagay subalit kailangang may kaugnayan ang salitang ipapalit sa bagay na ito.
6. Eksaherasyon/Pagmamalabis/ Hyperbole
- ginagamit sa tayutay na ito ang sobra-sobrang pagpapasidhi sa kalabisan o kaya'y kahinaan ng tao, pangyayari, bagay, kaisipan, kalagayan, at iba pa.