toediening van geneesmiddelen

• de dosering is de hoeveelheid medicijn dat wordt gegeven
• De goede volumes gebruiken voor de andere toedieningsroutes zijn:
• Zuur/base  zoutvorm
• Het verkrijgen van een voorspelbaar therapeutisch effect met een geneesmiddel dat opngrotevschaal kan worden geproduceerd met een reproduceerbare, acceptable kwaliteit.
• Een farmacon “geneesmiddel” is een farmacologische actieve stof (API) geformuleerd in een toediningsvorm.
• Formulering is de kwantitatieve samenstelling van de toediningsvorm; API + hulpstoffen.
• De toedieningsvorm heeft invloed op beschikbaarheid en oplosbaarheid.
• De toediningsvorm zorgt voor hanteerbaarheid, toedieningsgemak, voorkomt voortijdig afbraak, beschermt de maag, is een prettig alternatief voor injectie en meer.
• De toediningsroute en -vorm gaan hand in hand: oraal, intraveneus, rectaal.
• Lokale toediening is het toedienen op de plaats waar het effect moet optreden, wat leidt tot sterke snelle werking en afwezig/minimale bijwerkingen.
• Slecht permeabel: meer dan 5 waterstofbrug donoren, want dan te polair.
• Biofarmaceutisch classificatie systeem (BCS) classificeert farmaconnen in Class 1, 2, 3, 4, met Class 1 als het best oplosbaar en permeabel en Class 4 als het slechtst.
• Desintegratiesnelheid kan de desintegratie middel beïnvloeden.
• Polymorfie kan een amorf farmacon beter oplosbaar maken, maar kan enkel als het stabiel is gemaakt.
• Som van zuurstof en stikstofatomen hoger dan 10.
• Log P > 5, dan te graag in organische fase.
• Poriën makkelijker bevochtiging mogelijk maken.
• Voedsel kan de inname met of zonder voedsel beïnvloeden.
• Molecuulgewicht meer dan 500g/mol.
• Eigenschappen farmacon hebben invloed op oplosbaarheid en oplossnelheid in darm en diffusie.
• Goed oplosbaar: Als de hoogste dosering oplosbaar is in 250 mL, over het pH gebied van 1,2-6,8.
• Hulpstoffen kunnen de farmacokinetische eigenschappen beïnvloeden.
• Oplosbaarheid kan de structuur van een farmacon veranderen en kan de deeltjesgrootte beïnvloeden.
• Goed permeabel: minimaal 85% van de dosis wordt geabsorbeerd.
• Actief transport  BCS systeem is gebaseerd op passief transport.
• BCS systeem niet altijd correct: Stof te hydrofiel log P < 0, efflux.
• Pulmonaal toedienen kan via longen, oculair toedienen in het oog, cutaan/dermaal toedienen op de huid, maar dit kan niet altijd, waardoor transport via bloed als systemisch effect optreedt.
• Systemisch effect als doel kan gebruik van lang werkende stoffen, nasaal, transdermal, en orale toediening is de route van voorkeur vanwege de voordelen: eenvoudig en pijnloos, gemakkelijk, niet steriel, snelle productie, en de afgifte kan worden beïnvloed.
• Grote hoek dan is de bevochtiging slecht, kleine hoek is goede bevochtiging.
• Bevochtiging = het opnemen van een vloeistof door de stof.
• De diffusie coëfficiënt (D) hangt af van de grootte en vorm van het moleculen, de temperatuur, en het oplosmiddel.
• Concentratie in A > B  geen evenwicht  wel netto transport van A naar B  diffusie.
• De 1e wet van Fick zegt dat de flux is evenredig met de concentratie gradiënt (grotere concentratie grotere flux).
• Voor polair oppervlak is de bevochtiging goed.
• Absorptie is een spontaan proces dat entropie neemt geleidelijk toe.
• Bijzondere situaties bij diffusie over het membraan zijn: verdelingsevenwicht in het membraan, “sink” condities, en vertragingstijd.
• Facilitated diffusie is een proces dat geen energie kost en treedt verzadiging op bij hoge concentraties.
• De diffusiesnelheid (D) is de verandering in massa per tijdseenheid (dM/dt) en wordt beschreven door de raaklijn.
• De gemiddelde verplaatsing van moleculen in opgeloste toestand (x) is: x = 2Dt.
• De contacthoek is een maat voor bevochtiging.