Metody diagnostyki obrazowej transmisyjnej obejmują takie techniki, w których promieniowanie przechodzi przez badany obiekt przed rejestracją obrazu, takie jak RTG i TK
Metody diagnostyczne z zastosowaniem promieniowania jonizującego:
Radiografia
Tomografiakomputerowa
Tomografiapozytonowa (PET)
Scyntygrafia
Angiografia
Metody diagnostyczne z zastosowaniem fal elektromagnetycznych niejonizujących:
Rezonans magnetyczny
Ultrasonografia
W tomografii komputerowej, promieniowanie X przechodzi przez ciało pacjenta i je osłabia, źródłem promieniowania jest lampa rentgenowska, która przemieszcza się po torze kołowym wokół osi pacjenta
W MR impulsy radiowe wysyłane przez protony powracające do stanu wyjściowego są wykrywane, lokalizowane i przetwarzane przez algorytm komputerowy podobny do algorytmu stosowanego w metodzie TK w celu wytworzenia obrazów przekrojów ciała pacjenta
Jak generowany jest obraz w rezonansie magnetycznym (MR)?
Impulsy radiowe wysyłane przez protony powracające do stanu wyjściowego są wykrywane, lokalizowane i przetwarzane przez algorytm komputerowy podobny do algorytmu stosowanego w metodzie TK w celu wytworzenia obrazów przekrojów ciała pacjenta
Jak generowany jest obraz w technikach medycyny nuklearnej?
Gammakamera połączona z komputerem rejestruje informację w postaci cyfrowej i dopiero po zakończeniu ujęcia lub badania generuje obraz przedstawiający rozkład kumulacji w organizmie
Interpretacja badania RTG:
W badaniu RTG wyróżniamy 2 obrazy: zacienienie (obszar jasny) i przejaśnienie (obszar ciemny)
Badanie można wykonać z zastosowaniem środka kontrastującego, najczęściej w przypadku badania układu pokarmowego, moczowego
Przykłady badań RTG: klatki piersiowej, kości i stawów, jamy brzusznej, stomatologiczne, układu pokarmowego, układu moczowego, kręgosłupa
Interpretacja badania USG:
W USG wyróżniamy dwa obrazy: hyperechogenny (jasny) i hypoechogenny (ciemny)
Środki kontrastujące mają postać neutralnego gazu w formie mikro-pęcherzyków, które znacząco wzmacniają przesyłany sygnał ultradźwiękowy
Przykłady badań USG: jamy brzusznej, serca (echo serca), układu moczowego, tkanek miękkich
Środki kontrastujące w radiologii:
Rodzaje środków cieniujących w poszczególnych metodach badań
Środki kontrastujące w radiologii:
Są substancjami chemicznymi używanymi w radiologii, aby poprawić widoczność i kontrast struktur anatomicznych na obrazach medycznych
Przykłady badań z użyciem środków kontrastujących: usg jamy brzusznej, serca (echo serca), układu moczowego, tkanek miękkich
Rezonans magnetyczny (MR):
Wykorzystywany w badaniach naczyń, mózgu, stawów i tkanek miękkich
Ultrasonografia:
Środek kontrastujący zazwyczaj to gazy, takie jak mikropęcherzyki gazowe
Zastosowanie: w niektórych przypadkach używa się środków kontrastujących w ultrasonografii, zwłaszcza w badaniach naczyń krwionośnych (kontrast mikropęcherzykowy) czy w ocenie przepływu krwi
Preparaty zawierające mikroskopijne pęcherzyki gazu zawieszone w albuminie
Podawane dożylnie, wydalane przez płuca
Wskazania do zastosowania: diagnostyka zmian ogniskowych/guzowatych w wątrobie lub nerkach, diagnostyka układu moczowego, diagnostyka/monitorowanie odpływów pęcherzowo-moczowodowych, obrazowanie patologii w obrębie jam lewego serca, tętnic mózgowych, szyjnych i obwodowych
Przeciwskazania: nie podawać w ciągu 24 godzin przed zabiegiem litotrypsji
Środki kontrastujące w MR:
Substancje zawierające gadolin, podawane dożylnie
Nie podawać ultrasonograficznych środków kontrastowych w ciągu 24 godzin przed zabiegiem litotrypsji
Środki kontrastujące w MR:
Zawierają gadolin, który ma właściwości magnetyczne
Umożliwiają lepsze uwidocznienie pewnych tkanek i struktur w ciele
Podaje się je zazwyczaj dożylnie
Stosuje się je w przypadkach, gdy standardowe obrazy nie wystarczają do dokładnej diagnozy
Wskazania obejmują ocenę guzów nowotworowych, zmian zapalnych i patologii naczyniowych
Przeciwwskazania to alergie na składniki środka kontrastującego, problemy z nerkami, ciąża i niektóre choroby metaboliczne
Działanie promieniowania jonizującego na komórki i tkanki:
Oddziałując z tkanką, powoduje jonizację atomów i zmiany w procesach biologicznych komórek
Skutki stochastyczne mogą objawiać się w postaci nowotworów złośliwych, białaczki, mutacji w DNA komórek rozrodczych lub chorób dziedzicznych
Skutki deterministyczne są konsekwencją pochłonięcia przez organizm ludzki dużej dawki promieniowania jonizującego, mogą powodować uszkodzenia takie jak zmiany martwicze skóry, choroby tarczycy i choroba popromienna