5. Fernando VII, trienio liberal

• O 1 de xaneiro de 1820, Rafael de Riego iniciou un levantamento entre as tropas que estaban esperando para embarcarse cara América, a fin de combater aos independentistas das colonias. O pronunciamento de Cabezas de San Juan (Sevilla) triunfou, e Riego proclamou o reestablecemento da Constitución de 1812.
• A actuación de Riego foi secundada un mes despois na Coruña. Este feito deu inicio a unha cadea de pronunciamentos nas principais cidades españolas. Ante o éxito dos liberais, en marzo de 1820 Fernando VII viuse obrigado a xurar a Constitución de 1812 e a convocar ás Cortes.
• Os gobernos liberais volveron a poñer en vixencia toda a lexislación aprobada polas Cortes de Cádiz: Constitución, decretos, etc. Tamén, inspirados polas demandas da burguesía, introduciron novas reformas: supresión de conventos; desamortización dos bens da Inquisición e dos conventos suprimidos; abolición dos morgados; nova división provincial; reforma educativa, etc.
• Neste período comezou a haber división de opinións entre os liberais, confrontados nalgúns temas como a introdución de modificacións na Constitución de 1812, o poder e as funcións do rei, a soberanía nacional ou compartida coa monarquía, etc.
• Esta división de pareceres deu lugar á formación de dúas correntes liberais: os moderados e os exaltados, en constante competición por dirixir as institucións de goberno. A inestabilidade política foi aproveitada polos absolutistas para tratar de recuperar o poder e restaurar o Antigo Réxime.
• O triunfo do pronunciamento de Riego en España tivo un efecto contaxio en Europa, onde sucesivos levantamentos liberais deron inicio á onda revolucionaria de 1820: estados como Saboia, Piamonte ou Portugal viviron un cambio de réxime. As monarquías absolutistas de Europa vían perigar a súa preminencia política, polo que no Congreso de Verona, celebrado no 1822, aproban a intervención militar en España a fin de restablecer o absolutismo.