Urodził się w 469 r. p.n.e., jego ojciec Sofroniskos był rzeźbiarzem, matka Fajnareta położną, był efebem, był hoplitą - uzbrojonym piechurem, po zakończeniu służby wojskowej zajął się nauczaniem młodych ludzi za darmo, krytykował demokrację ateńską, w 399 r. p.n.e. został oskarżony przez Lykona i Meletosa o demoralizację młodzieży i bezbożność, żądali kary śmierci, w pierwszym głosowaniu został uznany za winnego przewagą 61 głosów, mógł wybrać inną karę - zaproponował dożywotnie utrzymanie siebie na koszt Aten, potem uniewinnienie, a po namowie uczniów na bardzo drobną i niewielką karę pieniężną - ironia sokrateńska, w drugim głosowaniu uznany za winnego przez 361 osób, kara z powodów religijnych odbyła się miesiąc po zakończeniu procesu, umarł wypijając cykutę - mord sądowy, prawdopodobnie nie był niczyim uczniem, poza jońską filozofią przyrody zapoznawał się z innymi myślami, filozoficznymi np. myślami eleatów i Heraklita ale go to nie interesowało, prawdopodobnie mógł słuchać Anaksagorasa, w młodości związany z sofistyką - łączyło go to z nimi to że np. nie pozostawił po sobie żadnego dzieła pisanego, według przekazu Platona dystansował się od sofistyki, głosił pochwałę słowa mówionego - dialogu, krytykował retorykę czyli sztukę przekonywania, jego metodą była metoda dialektyczna polegająca na zadawaniu pytań i wspieraniu w dążeniu do prawdy, na początku zadawał on rozmówcy serię pytań od najogólniejszych do coraz bardziej szczegółowych przez co rozmówca zdawał sobie sprawę że niewiele wie o rzeczywistości