Η Ανδρομάχη, στον λόγο της, ενώ εκφράζει την ανησυχία της για τη ζωή του Έκτορα, μέσω την αναδρομής που κάνει εξαιρεί το πολεμικό ήθος του Αχιλλέα, ο οποίος ενώ σκότωσε τον πατέρα και τα αδέλφια της, σεβάστηκε τα σώματά τους, αφού δεν τους αφόπλισε και τήρησε όλα τα εθιμοτυπικά της εποχής (καύση και μνήμα). Αποτελεί τραγική ειρωνία.