week 4 and week 5

• Ayon sa mga pag-aaral na isinigawa ni Dua (1990), ang ilan sa mga pangunahing dahilan sa hindi pagkaunawaan ng dalawang taong nag uusap ay pwedeng mag ugat sa tatlong pisibilidad na maaring magmula sa taong nagsasalita tulad ng:

  ·         Hindi lubos na auunawaan ng nagsasalita ang kaniyang intension

  ·         Hindi maipahayag nang maayos ng nagsasalita ang kaniyang intension

  ·         Pinipili ng nagsasalitang huwag na lang sabihin ang kaniyang intension dahil sa iba’t ibang kadahilanan tulad ng nahihiya at iba pa
• Ayon pa rin kay dua, ang hindi pagkakaunawaan ng dalawang pangungusap ay maari ding mag ugat sa tagapakinig tulad ng sumusunod na sitwasyon:

  ·         Hindi naririnig at hindi naunawaan

  ·         hindi gaanong narinig at gaanong naunawaan

  ·         mali ang pagkakarinig at mali rin ang pagkaunawa

  ·         narinig at naunawaan
• Gayumpaman kahut parehong may kontibrusyon ang nagsasalita at tagapakinig sa hindi pagkakaunawaan, madalas na mas matindi ang nagawa ng isa sa kanila.
• • Ayon sa pag aaral na ginawa ni Sannoniya (1987), ang tagapakinig ay nakapagbibigay ng maling interpretasyon sa narinig kahit hindi naman ito ang ibig sabihin ng kaniyang kausap base sa kaniyang inaasam, inaakala, kalagayang emosyonal, at personal na relasyon sa nagsasalita
• dito makikita ang higit na pangangailangan sa pagkakataon na kakayahan pangkomunikatibo partikular ang kakayahang sosyolingguwistiko upang maiwasan ang mga hindi pagkakaunawaang nag uugat sa pagbibigay ng maling pakahulugan sa sinabi o narinig
• Ginamit ni Dell Hymes ang acronym na SPEAKING para isa isahin ang mga ito at magkaroon ng mabisang pakikipagtalastasan. Buno niya ang modelo upang makatulong sa pagsusuri ng diskurso.
• S (setting) – lugar o pook kung saan nag uusap o nakikipagtalastasan ang mga tao. Mahalagang salik ang lugar kung saan nag uusap ang mga tao.

  • ikino-konsidera natin ang mga lugar sa pinangyarihan ng pakikipagtalastasan upang maiangkop ang paraan ng ating pananalita
• P (participants) – mga taong nakikipagtalastasan isnasaalang alang din natin ang ating kausap upang pumili ng paraan kung paano siya kausapin.
• E(ends) – layunin o pakay ng pakikipagtalastasan. Dapat bigyan ng konsiderasyon ang pakay o layunin sa pakikipag usap
• • stratedyik – malalaman mo yung nais niyang sabihin sa kilos nito
• A (act sequence) – bigyan pansin ang takbo ng usapan. Ang isang mahusay na komyunikator ay nararapat lang na sensitibo sa takbo ng usapan
• K (keys) – tono ng pakikipag usap. Katulad ng setting o pook, nararapat ding isaalang alang ang sitwasyon ng usapan, kung ito ba ay pormal o di pormal. Walang siguradong makagugusto kung mga salitang balbal ang gagamitin sa isang pormal na okasyon.
• I (instrumentalities) – tsanel o midyum na ginagamit, pasalita o pasulat
• N (norms)

  • paksa ng usapan
  • suriin ang paksa na pag uusapan
  • paksang ekslusibo
• G (genre) – diskursong ginagamit, kung nagsasalaysay, nakikipagtalo, o nangangatwiran.
• sa gitna ng maraming diskuryon, maganda ang naging pananaw ni Savignon (1972), isang propesor sa university of Illinois, sa pagkakaiba ng competence at performance. Ayon sa kaniya, ang competence ay ang batayang kakayahan o kaalaman ng isang tao sa wika habang ang performance ay ang paggamit ng tao sa wika. Idinagdag niya ang kakayahan o kaalaman ng tao sa wika ay makikita, madedebelop, at matataya lamang gamit ang pagganap. Itunutumbas niya ang kakayahang pangkomunikatibo sa kakayahang gamitin ng tao sa isang wika.
• Ang kakayahang sosyolingguwistiko ay ang pagsaalang-alang ng isang tao sa ugnayan niya sa mga kausap, ang impormasyon pinag- uusapan, at ang lugar ng kanilang pinaguusapan. Isinasalang-alang- alang dito ang kontekstong sosyal ng isang wika. Sa mga bagay na dapat isaalang-alang para sa epektibong komunikasyon na inisa-isa ni Hymes sa kanyang acronym na SPEAKING, mapapansing tatlo sa mga ito ay ang participant, setting, at norm na binibigyan din ng konsederasyon ng isang taong may kakayahang sosyoligguwistik.
• Fantini (sa pagkalinawan 2004), isang propesor sa wika, may mga salik panlipunang dapat isaalang-alang sa paggamit ng wika, ito ay ang ugnayan ng nag-uusap, ang paksa, lugar at iba pa. Ang isang taong may ganitong uri ng kakayahang ay inaangkop ang wika sa kanyang kausap, kung ang kanyang kausap ay bata o matanda, propesyonal o hindi pa, nakapagtapos, lokal ba o dayuhan. Inaangkop din niya sa lugar na pinag uusapan. Tulad ng kung nasa ibang bansa o lugar ba siya na hindi masyadong nakakaunawa ng kanyang wika.
• Isinasa-alang-alang din niya ang impormasyong pinag-uusapan, ito ba ay tungkol sa iba ibang paniniwala tungkol sa politika, o tungkol sa iba't ibang pananampalataya. Kailangan alam at magamít ng nagsasalita ang angkop na wika para sa hinihingin pagkakataon: Dito makikila ang pagkakaiba ng isang taong mahusay lang magsalita kumpara sa isang katutubong nagsasalita ng wika. Madalas ang isang mahusay lang magsalita ay maaring magkamali sa pagpili ng salitang gagamitin na maaring magbigay ng impresyon sa tagapakinig na siya'y walang galang, mayabang, o naiiba.

   
• Ang komunikasyon ay ang akto ng pagpapahayag ng ideya o kaisipan sa pamamagitan ng pasalita o pasulat na paraan
• Berbal ang tawag sa komunikasyon kapag ito ay ginagamitan ng wika o salita, at ang titik na sumisimbolo sa kahulugan ng mensahe
• Pasulat naman itong napadadaloy sa mga sulatin sa klase, paglikha ng blogpost, pagbuo ng manifesto at bukas na liham, at iba pa
• Ating tandaan na ang komunikasyon ay proseso ng pagpapadala at pagtanggap ng mensahe sa pamamagitan ngmga simbolikong cues na maaring beral o di berbal
• Di berbal kapag hindi ito gumagamit ng salita bagkus ginagamitan ito ng mga kilos o galaw na katawan upang maiparating ang mensahe sa kausap
• Kinesika (kinesics) - kilos o galaw ng katawan
• Ekspresyon ng mukha (pictics) - pag aaral sa ekspresyon ng mukha upang maunawaan ang mensahe ng tagapaghatid. ang ekspresyon ng mukha, kadalasan ay nagpapakita ng emosyon kahit hindi man ito sinasabi
• Galw ng mata (Oculesics) - pag aaral ng galaw ng mata. nakikita sa galaw ng ating mga mata ang nararamdaman ng isang tao. Sinasabing ang mata ang durungawan ng ating kaluluwa. ipinababatid ng ating mata ang mga damdaming nararamdaman natin kahit hindi natin ito sinasalita
• Vocalics - pag aaral ng mga di lingguwistikong tunog na may kaugnayan sa oagsasalita. ang halimbawa nito ay ang pagsutsot, buntonghininga at iba pa. tinutukoy rin nito ang tono, lakas, biilis, o bagal ng pananalitang nagbibigay linaw sa verbal na komunikasyon
• Proksemika (proxemics) - pag aaral ng komunikasyon gamit ang espasyo o distansya. ito ay tumutukoy sa layo ng kausap o kinakausap
• Pandama o paghawak (haptics) - isa sa mga pinakaunang anyo ng komunikasyon. Kadalssang nagsasaad ito ng positibong emosyon o pakikiramay sa mga hindi magandang karanasan. Halimbawa nito ay pagtapik sa balikat o pagyakap sa kausap
• Chronemics (oras) - mensaheng kaakibat ng oras. ang pagdating nang maaga sa isang job interview ay nangangahulugang may disiplina ang nag-aaplay at interesado siya sa inaaplayan. Ang pagtawag sa telepono ng dis oras ng gabi ay maaaring mangahulugan ng pang iistorbo o maaaring emergency ito.
• Ang kakayahang pragmatik ay tumutukoy sa isang kakayahang sosyo-linggwistika na ginagamit ng mga tao sa araw-araw. Kabilang na rito ang pagkakaroon ng kakayahang makaintindi ng sinasabi o paggalaw ng tao at kung ito ay angkop sa nangyayaring sitwasyon.
• Ayon kina Ligthbown at Spada (2006) ang kakayahang pragmatik ay tumutukoy sa pag-aaral sa paggamit ng wika sa isang partikular na konteksto upang magpahayag sa paraang diretsahan o may paggalang. Ibig sabihin, ang isang taong,may kakayahang pragmatiko ay natutukoy ang kahulugan ng mensaheng sinasabi at di-sinasabi, batay sa ikinikilos ng taong kausap. Natutukoy rin nito ang kaugnayan ng mga salita sa kanilang kahulugan, batay sa paggamit at sa konteksto
• Isa pang kakayahang pangkomunikatibo na dapat taglayin ng isang mahusay na komyunikeytor ay ang kakayahang istratedyik. Ito ang kakayahang magamit ang berbal at di-berbal na mga hudyat upang maipabatid nang mas malinaw ang mensahe at maiwasan o maisaayos ang mga hindi pagkakaunawaan o mga puwang (gaps) sa komunikasyon.
• Sa isang bagong nag-aaral ng salitang hindi pa bihasa sa paggamit ng wikang binibigkas ay makatutulong ang paggamit ng mga di- berbal na hudyat tulad ng kumpas ng kamay, tindig, ekspresyon ng mukha, at marami pang iba upang maipaabot ang tamang mensahe.