Wytrzymała, trwała forma tkanki podporowej, charakteryzująca się występowaniem macierzy pozakomórkowej (ECM) o wysokiej zawartości glikozaminoglikanów (GAG) i proteoglikanów, które oddziałują z włóknami kolagenowymi i sprężystymi
Składa się z włókienek kolagenu typu II, kwasu hialuronowego i usiarczanowanych GAG na gęsto upakowanych proteoglikanach
Obecność wody związanej z ujemnie naładowanym hialuronianem i łańcuchami GAG odchodzącymi od białkowego rdzenia proteoglikanów, zamkniętych w obrębie gęstej sieci włókienek kolagenu typu II, nadaje jej półsztywną konsystencję
Wysoka zawartość związanej wody pozwala chrząstce pełnić ważną mechaniczną funkcję amortyzującą
Chrząstka nie zawiera naczyń krwionośnych, a chondrocyty otrzymują składniki odżywcze na drodze dyfuzji z naczyń włosowatych znajdujących się w otaczającej chrząstkę tkance łącznej, czyli ochrzęstnej
Pochewka tkanki łącznej zbitej, która w większości miejsc otacza chrząstkę, tworząc warstwę połączenia między chrząstką i wspieranymi przez nią tkankami
Zawiera naczynia krwionośne zaopatrujące chrząstkę oraz niewielką komponentę nerwową
Najbardziej rozpowszechniona ze wszystkich trzech rodzajów chrząstki, w świeżym stanie homogenna i półprzezroczysta
Zlokalizowana na powierzchniach stawowych ruchomych stawów, w ścianie dużych dróg przewodów oddechowych, na brzusznych końcach żeber, gdzie łączą się one stawowo z mostkiem, a także w płytkach nasadowych kości długich
Składa się blisko w 40% z kolagenu zatopionego w twardym, uwodnionym żelu zbudowanym z proteoglikanów i strukturalnych glikoprotein
Agrekan jest najczęściej występującym proteoglikanem, zawiera ok. 150 bocznych łańcuchów GAG siarczanu chondroityny i siarczanu keratanu
Setki proteoglikanów są przyłączane niekowalencyjnie za pomocą białek łączących do długiego polimeru kwasu hialuronowego, a następnie przyłączane do powierzchni włókienek kolagenu typu II
Woda związana z GAG w proteoglikanach stanowi nawet 60-80% wagi świeżej chrząstki szklistej
Choroba zwyrodnieniowa stawów (osteoarthritis) to stan przewlekły, który często występuje podczas starzenia, wiąże się ze stopniową utratą bądź z fizycznymi zmianami właściwości chrząstki szklistej, która pokrywa stawowe końce kości